XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Argi ikusten dugu beraz, artikulu honen abiapuntutzat data bat hartu dugun arren, gertakizunak aztertzeko 68ko data erabiltzea zerbait konbentzionala dela, eta data horrekin egiten den periodizazioa zehatz-mehatz segituz gero, ez genukeela Europako politika iraultzailearen bi gertakizun ia aldibereko horiekiko askorik ulertuko.
Eta hau horrela izango litzateke prozesu bakoitzaren barne kontradizioak ulertuko ez genituzkeelako, hots, edozein prozesutan inguru nazional bakoitzeko kontradizioen bilakaera desberdina nagusi delako printzipioa.
68ko maiatza eta PCFren krisia Zer gertatu zen 68ko maiatzean politikarekiko? Funtsan gauza bi: masek PCFa eta CGT bere sindikatua kritikatu eta nabarmenki gainditu zituzten; eta praktikaren bitartez, PCF ez zela jadanik alderdi iraultzaile bat frogatu.Bestalde eta aldiberean, herriak gizarte inperialistaren aurkako masen erantzun baten bitartez, Estatuaren biolentziaren aurka ekiteko, erantzun bat gauzatzeko eta bere buruaz pentsatzeko gauza zela adierazi zuen.
68ko maiatzak hortaz, eta aipatu lehen puntuari jarraituz gero, etapa baten itxiera dakar, balantze bat: 48 urte lenenago (1920an) sortutako erakunde iraultzaile
Sekuentzia bat itxi zen beraz, eta berri bat hasi, ezagutzen ditugun muga guztiekin eta, halabeharrez, aipatu balantze abiapuntuz hartuta.
Asko hitz egin da bestalde, 68ko maiatzaren ekarpenetaz.
Baina zeintzu dira berritasun horiek? Hitza hartzea, bi zentzutan, ahoz eta idatzi grafitiak, kartelak....
Hitza, erreboltaren elementu garrantzitsutzat izan zuten, gizarte burgesean indibidualismoak dituen bi joeren kontra prezeski: pentsatzen dena ez esatea, eta bestek pentsatzen dutenaz bost axola izatea.
Hitzaren askatze hau, paradoxikoki, eztabaidan eta ideien kontrajartzean oinarrituriko masademokrazia batetan planteaitu zen.
Herriaren batasun zabala Halaber, gizarte kapitalistak agintzen duenOraindik, langileria kontsideratu zen herri batasun zabal horren etorkizuneko abangoardia.
Eta politika iraultzaile guzti hori masen biolentziaren bitartez gauzatu zen: poliziaren, faxisten, sindikato horien... aurka, kalean.
Nolanahi ere den, eta oraindik 68an langileria edozein politika iraultzaileren abangoardiatzat bazeukatela egia bada ere, ez da gutxiago abangoardia horren forma historiko bat, hots,
PCFak luzaroan izan zuen langileekin zerikusirik zuen guztiarekiko proposamen multzo bat, eta proposamen horiek langileen politikaren monopolioa ematen zioten.
Proposamen horiek bi errepresentazio modu konbinatzen zituzten langileentzat: alde batetik,
Guzti honek, orokorrean,
Gazte iraultzaileek zera esan zuten, langile zein lantegiei dagokienez PCFren dispositiboa ez zela pentsa zitekeen bakarra; beste bide batzu bazeudela eta
Hortaz, PCFa eta CGT bere sindikatua saiatu ziren sorturiko mugimenduaren buruan jartzen, baina ez aurrera bideratzeko baizik eta zapuzteko, herriaren baitan sortutako apurketa saioa desegiteko.
Bestalde, maiatz frantzesaren sarritan aipatzen den ezaugarri bat zera da, neurri zabaleko errebolta izan zela.
Ikusi dugun bezala, herriaren zein langileriaren autonomia politikoak agerian jarri zuen Alderdiak prozesua formalizatzeko eta gidatzeko zuen ezintasuna.